Na het afronden van mijn SPH-opleiding en na vele jaren ervaring als groepswerker binnen crisisopvang en leef- en woonvormen voor jongeren, besloot ik in 2014 mijn eigen contextuele reis te beginnen aan de Nagy Academie in Utrecht. Naast het bewonderen van mijn moeders perspectief, ontwikkelde ik mijn eigen kijk op het leven door het contextuele gedachtegoed. Het draaide niet alleen om het begrijpen van familielijnen, maar ook om het herkauwen van deze gedachten tijdens de gebeurtenissen in mijn eigen leven.

Men zegt dat je minstens acht jaar bezig moet zijn met het contextuele gedachtegoed voordat je jezelf een goede coach kunt noemen. Mijn werk als ambulant begeleider heeft me niet alleen laten groeien als professional, maar ook als zelfstandige. Op een gegeven moment kon ik mijn enthousiasme voor de Playmobil-poppetjes methodiek, gekoppeld aan contextueel denken, niet langer voor mezelf of mijn collega’s houden. Ik werkte met collega’s en (hun) cliënten met de methodiek en merkte dat het ook in die setting erg toepasbaar is. En zo ontstond het verlangen om meer mensen te bereiken en te begeleiden in hun persoonlijke ontwikkeling met behulp van deze krachtige methodiek en het rijke contextuele gedachtegoed.